Evanđeoska crkva u Srbiji je zajednica od skoro 50 nezavisnih – autonomnih crkava sa statusom pravnog lica koje deluju širom naše zemlje.

Donošenjem Zakona o crkvama i verskim zajednicama Republike Srbije aprila 2006. godine, stvorila se mogućnost da se nakon dvodecenijskog pravnog vakuma, reguliše status crkava koje su imale potrebu i želju da se registruju u skladu sa zakonima naše zemlje.

Vizionarskim i pragmatičnim stavom Dragoslava Strajnića, Ivana Božera, Rudija Ivanova i Lazara Stojšića došlo se na ideju, a ubrzo i realizaciju, registracije Evanđeoske crkve u Srbiji. Prvi i osnovni zadatak je bio da se pruži mogućnost rešavanja registracije lokalnim crkvama koje su imale želju da zadrže svoju autonimiju i samostalnost. Tako je već 31. januara 2007. godine Evanđeoska crkva u Srbiji upisana u Registar crkava i verskih zajednica, knjiga I odeljak VIII pod registarskim brojem 3 koje je u to vreme vodilo tadašnje Ministarvo vera a sada Ministarstvo pravde.

Ali ko su evanđeoski hrišćani?

Evanđeoski hrišćani pripadaju različitim crkvama, crkvenim grupacijama (denominacijama) i crkvenim savezima, a ono što ih spaja jeste njihovo veroispovedanje i kako svoju veru iskazuju u životu. Pored ispoljenih manjih razlika, teološka i stvarna bliskost između evanđeoskih crkava je velika. Danas postoji veći broj evanđeoskih denominacija i zajednica koje se razlikuju samo po imenu, dok su im svakodnevni život, slavljenje i praktična teologija takoreći istovetni.

Sama reč evanđeoski, evanđelje (evangelion) je pozajmljena iz grčkog jezika na kome je napisan Novi zavet Svetoga pisma, i znači 'dobra vest' ili 'radosna vest'. Ova reč je u Svetom pismu upotrebljena kako bi opisala poruku koju je propovedao Gospod Isus Hristos o oslobođenju i oproštenju.

Evanđeoski hrišćani su ljudi 'radosne vesti', jer Gospoda Isusa vide kao radosnu vest i žele da tu vest podele sa drugima. Oni naglašavaju značaj ličnog uverenja i verovanje u 'nanovo rođenje', kao i aktivno uključivanje u društvene i crkvene tokove i delovanja. Takođe, veruju u bespogovorni autoritet Svetog pisma, te u značaj i centralnu ulogu onoga što se dogodilo na golgotskom krstu. Isto tako, veruju u Svetu Trojicu i u potpunosti podržavaju Hristologiju rane hrišćanske crkve iskazane na vaseljenskim crkvenim Saborima.

Evanđeoski hrišćani veruju da njihova nauka o verovanju ima značajnu ulogu u svakodnevnom životu, radu, uređenju porodice kao i u odnosu prema svetu oko nas.

I pored razlika, evanđeoski hrišćani uglavnom imaju sledeća četiri glavna verovanja.

1. Nepogrešivost Svetog pisma;
2. Spasenje dolazi samo kroz verovanje u Isusa Hrista (verovanje pojedinca u otkupljenje za grehe na krstu i Hristovo vaskrsenje) a ne kao rezultat nečijih dobrih dela (prema Poslanici Efescima 2,8.9);
3. Svaka osoba (kada dođe do doba u kome samostalno odlučuje) mora lično da veruje u Isusa Hrista na spasenje (prema Evanđelju po Jovanu 3,6.7);
4. Svim hrišćanima je dato da učestvuju u širenju radosne vesti (evangelizaciji).